Gestalt is, wil ze trouw blijven aan haar grondbeginselen, geen therapeutisch systeem. Ze kan geen theoretische beschouwing geven van de cliënt, het probleem, het veld of wat dan ook. Met een diagnostisch systeem ondergraaft ze haar eigen uitgangspunten. Gestalt verwerkelijkt zich in de dialoog. Hierin manifesteert zich de levende werkelijkheid. Hier is geen plaats voor dingen, voor kennis, voor diagnosen, voor technieken, voor therapie. In de dialoog, de ongrijpbaarheid, de open zijnswijze, is ze trouw aan haar beginselen zoals die onder meer verwoord wordt in de existentialistische mensvisie.
De mensvisie van de existentiële filosofie vormt de grondslag van het uitgangspunt van Gestalt. Gro Skottun (1998) schrijft dat Gestalttherapie gebaseerd is op de ideeën van het existentialisme. Laura Perls (1992) stelde ooit voor de term 'existentiële therapie' te gebruiken in plaats van Gestalt. Ik wil hieronder de diepgaande consequenties voor de Gestalttherapeutische praktijk belichten.