Het niet-bestaan van het 'hier en nu'

De uitspraak dat we ons op het ‘hier en nu’ richten is gemeengoed in de wereld van Gestalt. Het lijkt zo vanzelfsprekend. We zijn toch ‘hier’ en het is toch ‘nu’? We zijn nooit ‘daar’ en het is nooit ‘toen of straks’.

Toch is er iets merkwaardigs aan de hand met het hier en nu: zodra we ons bewust worden van ‘het hier en nu’, staan we er namelijk buiten en is het niet langer ‘hier en nu’. We zien het hier en nu als iets wat we kunnen benoemen. We maken onderscheid tussen onszelf enerzijds en het hier en nu anderzijds. We maken geen deel uit van het genoemde hier en nu. Beter gezegd ‘hier en nu’ maakt geen deel uit van wat we waarnemen, benoemen en delen. Een uitspraak “Dit is voor mij voorgrond” is onzinnige Gestalt-cliché-praat. Op het moment van uitspreken onttrek je jezelf, creëer je een gefingeerde voorgrond van woorden en heb je een situatie geschapen die je eigen uitspraak onwaar maakt! Voorgrond kan nooit als zodanig expliciet op de voorgrond staan! Laat staan de achtergrond! Voorgrond is een vóóronderstelling en een niet-bestaande realiteit.